Kedilerin dışkılarını gömmesi evrimsel geçmişinden kaynaklı içgüdüsel bir davranıştır. Bunun iki sebebi var. Vahşi kediler normalde alanlarını dışkı ve idrarlarıyla belirler. Böylece yabancı hayvanların kendi alanlarına girmelerine engel olurlar.
BEN BURADAYIM
Vahşi doğada güçlü olan bir kedigil (jaguar ya da kaplan gibi) genelde kendi alanı dahilinde dışkısını gömmez ve açıkta bırakır. Böylece rakiplerine “Ben buradayım” mesajı verir. Ancak eğer ki şartlar gereği bir başkasının alanında bulunan ve daha güçsüz bir tür, o alanda dışkılayacak olursa, dışkısını gömerek kendisini gizleyebilir. Günümüz evcil kedileri de, soy hattı olarak zayıf ve çelimsiz bir kedi grubu olduklarından genellikle dışkılarını gömmeye eğilimlidirler ve bir içgüdü olarak bu günümüz kedilerine de aktarılmıştır; çünkü bunu yapanlar daha kolay gizlenir ve yabancı bölgedeki güçlü kediler tarafından av olmaz.
AVCI FAKTÖRÜ
Avcılar, avlarını dışkılarının kokusundan ve yerinden algılayabilmektedirler. Dolayısıyla dışkıyı açıkta bırakmak, hele ki zayıf kedigiller için ciddi bir dezavantajdır. Bu sebeple vahşi doğada av konumundaki birçok kedigil dışkılarını gömerek gizlemekte ve bu sayede avcılarından gizlenmektedir. Günümüz evcil kedileri de, etrafta avcı olmamasına rağmen, içgüdüsel olarak bu dışkılarını gömmeye meyillidirler ve bu sayede olmayan avcılarından gizlenmiş olurlar. Esasında çoğu zaman kedilerin davranışları tam aksini gösteriyormuş gibi gelse de, esasında her evcil kedi, kendi sahibini güçlü ve baskıcı olarak görür ve bu yüzden kendisini zayıf ve tehdit altında hisseder. Ünlü zoolog ve davranış bilimci Desmond Morris’in sözleriyle konuya açıklık getirelim: “Rahatsız edilmeyen bir evde, her evcil kedi kendisini ev sahiplerinin baskısı altındaki bir canlı olarak hisseder. Bu yüzden, normal şartlar altında, birçok kedi kedi kumluğuna ya da evin bahçesine kendi dışkısını gömerek, evdeki ‘avcıdan’ kendisini korur.”
Vagus TV
BEN BURADAYIM
Vahşi doğada güçlü olan bir kedigil (jaguar ya da kaplan gibi) genelde kendi alanı dahilinde dışkısını gömmez ve açıkta bırakır. Böylece rakiplerine “Ben buradayım” mesajı verir. Ancak eğer ki şartlar gereği bir başkasının alanında bulunan ve daha güçsüz bir tür, o alanda dışkılayacak olursa, dışkısını gömerek kendisini gizleyebilir. Günümüz evcil kedileri de, soy hattı olarak zayıf ve çelimsiz bir kedi grubu olduklarından genellikle dışkılarını gömmeye eğilimlidirler ve bir içgüdü olarak bu günümüz kedilerine de aktarılmıştır; çünkü bunu yapanlar daha kolay gizlenir ve yabancı bölgedeki güçlü kediler tarafından av olmaz.
AVCI FAKTÖRÜ
Avcılar, avlarını dışkılarının kokusundan ve yerinden algılayabilmektedirler. Dolayısıyla dışkıyı açıkta bırakmak, hele ki zayıf kedigiller için ciddi bir dezavantajdır. Bu sebeple vahşi doğada av konumundaki birçok kedigil dışkılarını gömerek gizlemekte ve bu sayede avcılarından gizlenmektedir. Günümüz evcil kedileri de, etrafta avcı olmamasına rağmen, içgüdüsel olarak bu dışkılarını gömmeye meyillidirler ve bu sayede olmayan avcılarından gizlenmiş olurlar. Esasında çoğu zaman kedilerin davranışları tam aksini gösteriyormuş gibi gelse de, esasında her evcil kedi, kendi sahibini güçlü ve baskıcı olarak görür ve bu yüzden kendisini zayıf ve tehdit altında hisseder. Ünlü zoolog ve davranış bilimci Desmond Morris’in sözleriyle konuya açıklık getirelim: “Rahatsız edilmeyen bir evde, her evcil kedi kendisini ev sahiplerinin baskısı altındaki bir canlı olarak hisseder. Bu yüzden, normal şartlar altında, birçok kedi kedi kumluğuna ya da evin bahçesine kendi dışkısını gömerek, evdeki ‘avcıdan’ kendisini korur.”
Vagus TV
Eğer bu teori doğru olsaydı, evde koloni halinde beslenen kedilerin baskın olanları dişkikarini gömmezlerdi. Yavruları olduğunda yavrusunu sahibinin kucağına/yatağına getirecek kadar güveniyor ise sahibini predetörü sanmasida mantıklı değil. Bir biyolog ve 30 yıldır kedi gözlemcisi olarak kedilerin hijyen tutkusu olduğunu düşünüyorum.
YanıtlaSil